موارد مصرف

ضد سایکوز (مشتق دی بنزوتیازپین). 

a) درمان علائم و نشانه های اختلالات سایکوتیک 

b) مونوتراپی و یا درمان کمکی با لیتیم یا دی والپروکس برای درمان کوتاه مدت حملات مانیک حاد در اختلال دوقطبی

   فارماكينتيك

دارو پس از تجویز خوراکی سریعا جذب می شود. دارو توسط سیستم P-450 کبدی (بویژه CYP3A4) متابولیزه می شود. نیمه عمر دفعی دارو حدود 6 ساعت می باشد.

   مكانيسم

مکانیسم دقیق شناخته شده نیست. به نظر می رسد دارو سبب آنتاگونیزه کردن رسپتورهای D2 و5-HT2 می شود. همچنین ممکن است بخشی از اثرات دارو ناشی از آنتاگونیزه کردن رسپتورهای 5-HT1A, D1, H1, Alpha1, Alpha2 باشد.

   عوارض

سرگیجه، تب، سردرد، تشنج، هایپوتنشن اورتوستاتیک، ادم محیطی، تاکیکاردی، گوش درد، فارنژیت، رینیت، بی اشتهایی، یبوست، خشکی دهان، لکوپنی، افزایش وزن، افزایش سرفه، راش، تعریق.

   ميزان مصرف

a) درمان علائم و نشانه های اختلالات سایکوتیک: در ابتدا 25mg از راه خوراکی 2بار در روز تجویز شده، افزایش دوز به میزان 25-50mg ، 2 یا 3 بار در روز از راه خوراکی در فواصل 2تا 3روزه صورت می گیرد. ماکزیمم دوز مصرفی 800mg می باشد. 

b) مونوتراپی و یا درمان کمکی با لیتیم یا دی والپروکس برای درمان کوتاه مدت حملات مانیک حاد در اختلال دوقطبی: در ابتدا 50mg از راه خوراکی 2بار در روز و سپس افزایش دوز به میزان 100mg در روز در 2دوز منقسم تا ماکزیمم 200mg از راه خوراکی 2بار در روز در روز 4ام صورت می گیرد. دوز معمول 400-800mg در روز می باشد.

   تداخل

a) مصرف همزمان این دارو با داروهای آنتی هایپرتانسیو ممکن است سبب تشدید اصرات هایپوتانسیو شود. 

b) باربیتورات ها، گلوکوکورتیکوئیدها و ریفامپین ممکن است سبب افزایش متابولیسم کوتیاپین شوند. 

c) کاربامازپین، گلوکوکورتیکوئیدها، فنوباربیتال، فنی توئین، ریفامپین، تیوریدازین ممکن است سبب افزایش کلیرنس کوتیاپین شوند. 

d) کتوکونازول و اریترومایسین ممکن است سبب افزایش سطح خونی کوتیاپین شوند. 

e) آگونیست های دوپامین و لئودوپا ممکن است اثرات کوتیاپین را آنتاگونیزه کنند.